Jazz en B/W : Nostalgie ?
Na Haarlem Jazz nog wat nagenoten bij Wijn en Ko , waar trompettist Eduardo Blanco met o.a. John Engels (drum) optrad. Het blijft lastig om in een vol café foto’s te maken . Je moet het doen met het aanwezige licht en tussen de café gangers door. Aanvankelijk was ik ontevreden over de foto’s : niets meer dan aardige kiekjes die weliswaar wel scherp waren maar ook veel storende achtergrond bevatten en delen van gezellige toeschouwers. Bij een aantal foto’s kijk ik vrijwel intuïtief of zwart/wit een fraaier effect geeft. Ja dat was het , weg de storende achtergrond en de kern van een bezielde jazz muzikant werd zichtbaar in de foto. Behalve dat voelde ik ook de verbinding met Jazz foto’s van vroeger : de sfeer en zeggingskracht was allemaal in Zwart/Wit.
Nostalgie of toch vooral de zeggingskracht van B&W of allebei ?